Spis treści:
Mosiądz jest to stop miedzi oraz cynku (do 40%). Może również zawierać dodatki innych metali takich jak ołów, aluminium, cyna, żelazo, chrom czy krzem. Mosiądz jest bardzo odporny na temperaturę, korozję oraz jest łatwy do obróbki plastycznej. Mosiądz ma kolor żółty/złoty. Posiada dobre właściwości odlewnicze. Mosiądz jest wytrzymalszy od brązu, ponieważ cynk nadaje mu twardości. Z mosiądzu wytwarza się armaturę łazienkową, osprzęt odporny na wodę morską np. śruby okrętowe, amunicję, okucia np. klamki. Ponadto jest bardzo często wykorzystywany w przemyśle maszynowym, samochodowym, elektrotechnicznym, okrętowym, precyzyjnym, chemicznym. Ważnym zastosowaniem mosiądzu jest produkcja instrumentów muzycznych. Mosiądz dostarczany jest w postaci sztab do odlewania lub prętów, drutów, blach, taśm i rur.
Miedź(łac. cuprum) jest pierwiastkiem chemicznym z grupy metali przejściowych. Nazwa miedzi pochodzi od Cypru, gdzie w starożytności wydobywano ten metal. Początkowo nazywano go metalem cypryjskim, a następnie cuprum. Miedź obok żelaza odegrała wyjątkową rolę w rozwoju cywilizacji ludzkiej. Epoka brązu zawdzięcza swoją nazwę jednemu ze stopów miedzi. Pierwiastek ten znany jest od starożytności, od kiedy to był podstawowym składnikiem brązów. Głównym zastosowaniem miedzi jest produkcja kabli elektrycznych, pokryć dachów i instalacji wodociągowych oraz maszyn przemysłowych. Miedź głównie używana jest jako metal, ale gdy wymagana jest większa twardość, wtedy łącząc z innymi metalami tworzy się stopy takie jak brąz czy mosiądz. Stopy miedzi stosuje się do wyrobu kosztownej armatury, elementów precyzyjnych urządzeń mechanicznych i w jubilerstwie.
Patyna, śniedź, grynszpan szlachetny – to cienka warstwa nalotu w kolorze od jasnozielonego do szarozielonego. Patyna jest powłoką trwałą i uznawana jest jako ostatni etap procesu korozji. Proces pokrywania się powierzchni metalu nalotem patyny trwa kilkadziesiąt lat a pierwsze objawy mogą pojawić się już po kilku miesiącach. Sztuczne patynowanie można wykonać również metodami chemicznymi, np. w celach ozdobnych. Na dużych, odkrytych powierzchniach patyna jest zjawiskiem pożądanym, traktowanym jako trwała powłoka ozdobna - np. na dachach krytych miedzianą blachą, oraz na pomnikach z brązu lub spiżu np. Statua Wolności.
Jednak co możemy zrobić, gdy patyna jest niepożądana? Jak się jej pozbyć? Czy isnieją sposoby na doprowadzenie miedzi oraz jej stopów do ich pierwotnego blasku?
Sposoby czyszczenia patyny:
1) Świeża cytryna w połączeniu z solą: połówkę cytryny należy posypać solą a następnie wyszorować pokrytą patyną miedź. Gdy warstwa patyny jest gruba, należy poczekać aż sok z cytryny wejdzie w reakcję z patyną.
2) Sok z cytryny z sodą oczyszczoną: w takim roztworze należy zamoczyć szmatkę i szorować pod bieżącą, ciepłą wodą.
3) Ocet, sól i mąka: namocz wilgotną szmatką we wcześniej spreparowanej papce składającej się z octu, soli i mąki a następnie umyj nią spatynowaną powierzchnię swoich przedmiotów. Możesz też pokryć tą papką przedmioty i odczekać od 15 do 45 minut na rozmoczenie się patyny.
4) Specjalny płyn do czyszczenia miedzi: ma on takie same właściwości jak roztwór soli z cytryną.
Takie preparaty są ogólnodostępne: CZYSZCZENIE MIEDZI
UWAGA: po wszystkich wyżej opisanych zabiegach należy porządnie umyć przedmiot mydłem, a następnie opłukać je gorącą wodą.
Czyszczenie bateri mosiężnych:
Baterie nalezy czyścić delikatnymi środkami przeznaczonymi do czyszczenia mosiadzu, np. dostepnym u nas preparatem poliboy lub ogólnodostępnymi środkami czystości. Należy unikac szorowania i żrących środków. Nie nalezy dopuścić do powstania na bateri grubej warstwy kamienia lub osadu gdyż może on doprowadzić do zniszczenia bateri lub jej wzoru. Aby zapobiec osadzaniu kamienia nalezy raz na jakiś czas wyczyscic baterie octem.
Perlator to nasadka, znajdująca się na końcu wylewki, która miesza wodę z powietrzem. Możemy dzięki niemu uzyskać nawet do 50 % oszczędności wody, przy znacznie lepszym efekcie myjącym i płuczącym.
Retro to termin używany do określania elementów współczesnej kultury, które pochodzą lub są świadomą imitacją trendów w modzie, światopoglądzie, zachowaniu typowych dla niedalekiej przeszłości. Baterie retro swoim stylem nawiązują do przeszłości, przez co mogą być zastosowane we wnętrzach retro, eleganckich, nowoczesnych, rustykalnych czy też kolonialnych.
Styl rustykalny propaguje zwrot w stronę prostoty i natury, przytulność i szlachetną swojskość. Styl ten jest bezpretensjonalny i pełen prostoty, wprowadza ciepły i sielankowy nastrój do wnętrza. Dominują drewniane meble o prostych formach oraz pastele na ścianach. Wszelkie rzemiosło ludowe jest mile widziane. Dodatki są symboliczne: mogą to być chodniki, serwety robione na szydełku czy też firany inspirowane wiejskimi chatami. Charakterystyczna jest ciepła paleta barw. Dominują naturalne kolory: brąz drewna, biel ścian, barwy gliny i węgla. Styl rustykalny stawia na podkreślenie naturalnego piękna drewna. Wnętrza rustykalne dzięki swej przytulności sprawiają wrażenie zamieszkanych od lat a zarazem szlachetnych. Styl ten najlepiej sprawdza się na dużej przestrzeni. Często ich ozdobą jest piec kaflowy bądź kominek. Co ważne, rustykalizm świetnie łączy się z nowoczesnością- ich wspólną cechą jest minimalne zdobnictwo.
Styl kolonialny swoim charakterem oddaje klimat tropików. Opiera się przede wszystkim na doborze mebli o prostych formach oraz egzotycznych dodatków w połączeniu ze stonowaną kolorystyką objemującą kolory ziemi (piaskowe beże, brązy, kolor wanilii). Meble kolonialne, dzięki swej prostocie i małej ilości zdobień doskonale harmonizują z meblami nowoczesnymi. Są masywne i trwałe. Wykończenie ich powierzchni ma świadczyć o ich historycznym pochodzeniu, stosowane więc są rozmaite techniki postarzające, łącznie z imitacją otworów po kornikach; meble są woskowane i polerowane ręcznie. Szczególną popularnością cieszą się tradycyjne meble do gabinetów z masywnymi biurkami i przeszklonymi szafami bibliotecznymi, służące wyposażeniu zarówno wnętrz mieszkalnych, jak i niewielkich biur. Stylowi kolonialnemu towarzyszy moda na ciemne, egzotyczne gatunki drewna, m.in. : venge, mahoń, palisander, tek. Swój eklektyczny charakter styl kolonialny zawdzięcza różnorodności pierwowzorów pochodzących z wielu krajów europejskich, takich jak: Anglia, Francja, Hiszpania czy Portugalia. Ponadto, łączą w sobie prostotę form i specyficzny klimat Dalekiego Wschodu wraz ze szlachetnością egzotycznych gatunków drewna.
